Osman Nevres’i Tazmîn
Dünyâ-yı denînin nice efsûnuna kandık,
Hep seyl-i hevâ içre bulandıkça bulandık.
Mâşûk-ı hakîkî diye Leylâ’yı ararken,
Mecnun gibi beyhûde dolandıkça dolandık.
Devlet kuşu konsun dedik iklîm-i fetâdan,
Kuzgun gibi konduk leşe kuzgundan utandık.
Allah boyasından daha âlâ boya yokken,
Bir reng-i mülevvesle boyandıkça boyandık.
“ Gül yağını eller sürünür çatlasa bülbül,”
Mısraını efsâne sanırdık, güç inandık.
Gül, bülbül için fitne-i dünyâ imiş ancak,
Bu hikmeti idrâk ile gafletten uyandık.
Âvâzını tiz perdeden âgâz ile Cumhûr,
Sal âleme dünyâ-yı denîden tez usandık.
Memduh Cumhur
