Yaşamak
Yaşamak, çölde susuz kalmışa bir damla sudur
Ki duyar belki buluttan bile yağmur sesini,
Kimi gözler nicedir görmek için tutkuludur,
Güneşin altın ışıklarla gülen çehresini.
Kimi kırlarda çiçek toplamanın zevkıyle,
“ Yaşamak işte budur” der, uzanıp seyre dalar,
Derbeder rüzgârı bekler ve onun sevkıyle
Doldurur gökyüzünü mâvileşen hülyâlar.
Kimi der ki, yaşamak; sevgilinin elleridir.
O sıcaklıkla yaşar son güne dek sevgililer.
Gamlı dünyâya vedâ ettiğimizden beridir,
Mâcerâmız kapanan gözlerin ardında sürer.
Memduh Cumhur
