Süleyman Nazif Şiirleri Diyar- ı Fuzûlî

DlYÂR-I FUZÛLÎ

 Kârbân-ı râh-ı tecridiz hatar havfın çeküp

Gâh Mecnûn gâh ben devrile nevbet bekleriz.

Fuzûlî-i Bağdâdî

Süleyman Nazif  Şiirleri  

Diyar- ı Fuzûlî

 Bugün, Fuzûlî, mesâîb-penâh olan türben,

Gumûm içinde, eminim- ki ağıyor bizsiz;

O bî-nevâ-yı firâkız ki mesken ü medfen

Vatan da olsa garibiz.. yetîm-i târihiz!..

Görüşmedimse de aslâ mezâr-ı zarınla,

Revân-ı pâkini gördüm, gezerdi her yerde;

Evet Fuzûlî, senin rûh-ı nâlekârınla

Zamân zamân dolaşırdım o öksüz illerde!. .

Seninle ben dolaşırken görür ve ağlardım

O münkesir vatanın haşrolan sefaletini;

Sükût ederdi ölürken de öyle anlardım

Ki havf-ı âr ile gizlerdi her mezelletini.

Mehâsininde nümâyân melâl-i hüsranı,

Gelindi sanki, o bir girye-zâr-ı hicrânda;

Cihâna ömr akıdırken zavallı pistânı

Kanar dururdu mülevves dehân-ı küfrânda!. .
Süleyman NAZİF
18 Nisan 1917