Pale Flower Solgun Çiçek Pale Flower 1964 Kawaita hana
BluRay Rip mkv 96 mins 6,69 GB
Director Masahiro Shinoda Writers Shintarô ishihara, Masaru Baba, Masahiro Shinoda Stars Ryô ikebe, Mariko Kaga, Takashi Fujiki Crime Thriller
At the center of 'Pale Flower' stands a very quiet man, closed within himself, a professional killer. He works for a gang in the Yakuza, the Japanese Mafia, and as the film begins he has returned to Tokyo after serving a prison sentence for murder. He did the prison time as the price to be paid for committing a murder, but although we see his gang boss several times, even in a dentist's chair, there is no effort to make him seem worthy of such loyalty. He is an ordinary older man. Muraki (Ryo Ikebe), the yakuza, seems loyal more to the ideal of loyalty, a version of the samurai code. It is his fate to be a soldier and follow orders, and he is the instrument of that destiny. He thinks his crime was 'stupid,' but he is observing, not complaining.
'Pale Flower' is one of the most haunting noirs I've seen, and something more; in 1964 it was an important work in an emerging Japanese New Wave of independent filmmakers, an exercise in existential cool. It involves a plot, but it is all about attitude. Muraki, elegantly dressed, his hair in a carefully stylized cut, his eyes often shielded by dark glasses, speaking rarely, revealing nothing, guards his emotions as if there may be no more where they came from. He glides through nights and an underworld of high-stakes gambling clubs and hooker bars, but lives in a rude and shabby room as if it is merely a cave for sleeping.
After his first night back in his familiar world, he goes to a clock shop where Shinko (Chisako Hara), his young lover, lives and works. She clings to him abjectly, and they have sex without ceremony. He betrays no affection. He advises her to find a husband and start a family. He returns to the customary life of the gang without ceremony, as if dwelling on the prison term would be unseemly.
He likes to gamble. The movie began with a gambling sequence, there are several more of them, and visually they're as elegantly composed as a scene by Ozu. The director of 'Pale Flower' is Masahiro Shinoda, whose visual choice is widescreen black and white and whose characters move with the grace of Antonioni's at about the same time. That Shinoda worked a an assistant to Ozu may explain some of his precise framing. The gamblers play the Flower Card game involving thick cardboard chips that click when they touch; listen carefully to the sound track by Toru Takemitsu, the masterful composer who, Shinoda says, told him 'record all the sounds and I will use them.' He segues from the clicking of the cards to recorded tap-dancing and then to discordant chords, as if the rhythm of the game gives way to angular interior emotions.
Seated across from Muraki is a beautiful women, very young, who gambles with the same recklessness she uses to meet his eyes. This is Saeko (Mariko Kaga). Like Muraki, she has no small talk and betrays no emotions. She seems equally indifferent if winning or losing. There is a man at the games who does not play. He is Yoh (Takashi Fujiki), said to be a new employee of the boss. He sits against the wall, regarding the room with aggressive objectivity. Shinoda uses a series of shots in which Muraki leans back to regard this man, who returns his gaze as if to say, 'I would kill you or anyone else without a second thought.'
Saeko asks Muraki if he knows of a game with bigger stakes. She seems addicted to excitement. She betrays emotion only twice, when after a high-speed drag race on empty city streets she begins to giggle almost orgasmically, and again when she giggles after they are almost caught in a police raid. She says that 'Yoh,' the malevolent newcomer, seems 'exciting.' Perhaps she finds it exciting, too, that Muraki is a murderer.
Shinoda chose Ryo Ikebe as his star when the actor was at a low ebb, having been fired from a play for freezing onstage. In an interview included with the new Criterion edition of the film, the director recalls Ikebe, depressed, asking, 'Why do you want me? I'm just a ham actor.' But Shinoda had seen him in Ozu's 'Early Spring' (1956) and other films, where he was sleekly handsome, and he says he wanted to feel the quality of a man down on his luck. In this film, Ikebe reminds me of the also handsome Alain Delon in Jean-Pierre Melville's 'Le Samourai' (1967), another film about a detached hit man. Here the performance depend on Ikebe's ability to maintain a Charles Bronson-like impassivity. It is the quality of a man wary of emotion, and the story depends on how he becomes helplessly becomes fascinated by Saeko because she seems even more distant and guarded than he is.
He warns her against drugs. One night she tells him she has shot up. She says a friendly doctor gave her the shot. But Yoh has the skin and the aura of a drug addict. What does Muraki think? He never reveals. But when the boss asks for a volunteer to murder the boss of a rival gang, Muraki says he'll do it. He doesn't have to. The boss has already given him an exemption because he's just finished one prison term. If you meditate on why Muraki volunteers, I think you will close in on his motivation, and find the theme
In his interview, Shinoda shows himself familiar with avant garde art. He was chafing at working within the studio system, and even though 'Pale Flower' was produced by the major studio Shochiku he considers it an independent film, and so, apparently, did the studio. 'After the screening, the writer said it wasn't the film he had written,' he recalls, 'and that was the excuse the studio needed.' At a loss for how to deal with it, Shochiku shelved it for months, although when it was finally released it was a great success, no doubt because it captured the sense of both film noir and the emerging European art films.
The writer, Masaru Baba, began with a novel by Shintaro Ishihara. His approach was apparently conventional, and he disagreed sharply with Shinoda about the gambling scenes. 'We just write 'they gamble,'' he told the director. Shinoda nodded, kept his peace, and used the novel as a basis for shooting the extraordinary card games. The film makes no effort to explain how the game is played, but is visually acute about the details: The goading rhythm of the croupier, the ritual of a card withdrawn from concealment and folded within a cloth, the placing of bets. Shinoda gives great attention to the implacable faces of Muraki, Saeko and (at a greater distance) Yoh. The gambling scenes are not about the game but about the emotional signals being exchanged by these three; Shinoda has little interest in the other players.
Not many scenes take place in daytime. The film is shot mostly indoors, or outdoors on sometimes rainy streets. The opening establishes Tokyo, but Shinoda shot mostly in Yokohama, where an older look and many narrow lanes gave him a feeling he was looking for, of the night pressing down on Muraki. One cat-and-mouse foot chase through empty streets and shadows is particularly well done.
Although the tone of the film is set by Takemitsu Toru's discordant score, a late climactic killing is scored by an aria from Henry Purcell's opera, 'Dido and Aeneas.' It goes to slow motion, and is intercut with unexpected stained-glass windows. What is happening here, as you will understand when you see the film, is the equivalent of an orgasm created by Muraki for Saeko.
Film noir is almost always about a central figure who is destroyed by his flaws. This figure often tries to live by a code, even a criminal code, but is defeated by some kind of moral weakness. In noir the fact that you're killed someone may not be a moral failing, but simply an expression of the duties of your milieu. Muraki has schooled himself to not feel, and to not care for Shinko, who cares for him. But by her very inapproachability, the mysterious Saeko defeats his defenses and sets in motion those decisions that cause him to kill again, and trap himself. At the end of the film, he discovers what his choices have left him with. It is an ending of bleak sadness and empty destiny.
Roger Ebert May 16, 2011
'Pale Çiçek' merkezinde çok sessiz bir adam duruyor, kendi içinde bir profesyonel katil kapalı. O, Yakuza, Japon mafya içinde bir çete için çalışan ve film cinayet için bir hapis cezasını çektikten sonra Tokyo'ya geri döndü başlar. fiyat, ama bir cinayet işlemekten ödenecek biz birkaç kez çetesi patronu görmek rağmen, bir dişçi koltuğuna bile O hapishane zaman yaptım, ona böyle sadakat layık kılabilmek için hiçbir çaba yoktur. O eski bir sıradan adam. Muraki (Ryo Ikebe), yakuza, sadık sadakat ideal, samuray kod bir sürümü daha görünüyor. Bir asker olmak ve sipariş takip onun kaderi olduğunu ve o kader araçtır. O, aptal onun suç olduğunu düşünüyor ama şikayetçi değil, gözlemlemek.
'Pale Çiçek' Gördüğüm en unutulmaz noirs biri olan ve bir şey değildir; 1964 yılında bağımsız sinemacılar yükselen Japon Yeni Dalga, varoluşsal serin bir egzersiz önemli bir işti. Bu bir komplo gerektirir, ancak tüm ilgili tutumdur. Muraki, zarif bir dikkatle stilize kesim saçları, gözleri sık sık, nadiren konuşan bir şey açıklamadan, sanki hiçbir nereden geldi daha fazla da olabilir duygularını korumaları, koyu renk gözlük tarafından korunan, giyinmiş. O gecelerde kayarak bir kaba ve perişan odasında yüksek bahisli kumar kulüpleri ve barlar fahişe, ama hayatımızın bir yeraltı sanki sadece uyumak için bir mağaradır.
geri onun tanıdık dünyada ilk geceden sonra, bir saat alışveriş yapmak için nereye gittiğini Shinko (Chisako Hara), onun genç sevgilisi yaşıyor ve çalışıyor. O adice ona tutunur ve onlar tören olmadan seks var. Hiç sevgi ihanet. O bir koca bulmak ve bir aile kurmak onu önerir. hapis üzerinde konut yakışıksız olurdu sanki O, tören olmadan çetenin geleneksel yaşama döner.
O kumar seviyor. Film bir kumar dizisi ile başladı ve birkaç tanesi daha var görsel onlar gibi zarif Ozu tarafından bir sahne olarak oluşan konum.
'Pale Çiçek' görsel seçimdir geniş ekran siyah beyaz olan ve karakterler aynı zamanlarda Antonioni'nin lütfu ile hareket Masahiro Shinoda, bir yönetmeni. Bu Shinoda onun hassas çerçeveleme bazı açıklayabilir Ozu bir asistanlık yaptı. Kumarbazlar tıklattığınız onlar dokunmatik kalın karton fiş içeren Çiçekli Kart oyunu;. Bütün sesleri kaydetmek ve onları kullanacağız 'Toru Takemitsu, Shinoda diyor usta besteci tarafından ses parçayı dikkatle dinlemek söyledim Oyunun ritmini açısal iç duygulara yol verir sanki O, kaydedilen musluk-dans etmek kartları tıklatıp uyumsuz akorları kadar segues.
Muraki onun gözlerini karşılamak için kullandığı aynı pervasızlık ile gambles bir güzel kadın, çok genç olduğunu karşısında Seated. Bu (Mariko Kaga) Saeko olduğunu. Muraki gibi o da hiç az konuşmak ve hiçbir duygu ele veriyor. kazanma ya da kaybetme o aynı derecede ilgisiz görünüyor. çalmıyor oyun bir adam var. O Yoh (Takashi Fujiki) ise, patron yeni bir işçi olduğu söyleniyor. O agresif nesnellik ile ilgili oda, duvara oturur.
Shinoda 'Ben ikinci bir düşünce olmadan başka ya da kimseyi öldürmek isterdim.', Hangi Muraki onun söylemek sanki bakışları döner bu adam konusunda geri eğilir bir dizi çekimden kullanır
o büyük kazık bir oyun bilen varsa Saeko Muraki sorar. O heyecan bağımlısı gibi görünüyor. O, sadece iki kez duygunun ihanet ettiğinde o, neredeyse orgasmically kıkırdamaya başlıyor neredeyse bir polis baskınında yakalanan sonra o kıkırdıyor yine boş şehir sokaklarında yüksek hızlı drag yarış sonra. O Yoh, 'kötü niyetli yeni gelen, gibi görünüyor söylüyor' heyecan verici. ' Belki o Muraki bir katil olduğunu, heyecan verici, çok bulur.
aktör sahnede dondurma için bir oyun ateş edilerek, çok kötü durumda iken Shinoda onun yıldızı olarak Ryo Ikebe seçti. bir röportajda filmin yeni Criterion sürümü ile birlikte olarak, yönetmen Ikebe hatırlıyor, neden beni istiyorsun ', soran, depresif? Ben sadece bir acemi aktör değilim. ' Ama Shinoda Ozu's 'Early Spring' (1956) ve o sleekly yakışıklıydı diğer sinema, onu görmüştü ve kendisine şans çökmüş bir adamın kaliteli hissetmek istediğini söyledi.
Bu filmde, Ikebe Jean-Pierre Melville'in "Le Samourai '(1967), bir müstakil kiralık katil hakkında başka bir filmde de yakışıklı Alain Delon hatırlatıyor. Burada performans Charles Bronson gibi vurdumduymazlık korumak için Ikebe yeteneği bağlıdır. Bu, bir insanın duygu dikkatli kalitesidir hikaye, kendisine daha uzak ve ondan daha korunaklı görünüyor çünkü Saeko hayran olur çaresizce olur bağlıdır.
O ilaçlara karşı onu uyardı. Bir gece o kadar vurdu olduğunu söyler. O bir dost doktor ona atış verdi diyor. Ama Yoh cilt ve bir uyuşturucu bağımlısı olan bir alana sahiptir. Muraki ne düşünüyor? O asla ortaya koymaktadır. Ama patron bir rakip çetenin patronu cinayet için bir gönüllü için sorduğunda, Muraki o yapacağım diyor. O zorunda değildir. O sadece bir hapis bitmiş çünkü patron zaten ona bir muafiyet vermiştir. Neden Muraki gönüllü üzerinde meditasyon, ben, sen onun motivasyon üzerinde yakın olacağını düşünüyorum ve tema bulabilirsiniz
Onun röportajda, Shinoda kendini avant garde sanat aşina gösterir.
O, stüdyo sistemi içinde çalışan az sürtünme olmasına rağmen 'Pale Çiçek' Shochiku o bir bağımsız film gördüğü büyük stüdyosu, ve böylece, görünüşe göre, yaptığı stüdyo tarafından üretildi. 'Gösteriminin ardından, yazar onun yazdığı film değildi "dedi," o ve bu bahane ihtiyaç stüdyo idi.' Hatırlıyor Bu büyük bir başarıydı sonunda piyasaya çıktığında rağmen her iki film noir ve gelişmekte olan Avrupa sanat filmlerinin duygusu esir çünkü nasıl başa çıkılacağı için bir kayıp olarak, Shochiku, ay şüphesiz rafa.
Yazar, Masaru Baba, Shintaro Ishihara bir roman ile başladı. Onun yaklaşımı görünüşte konvansiyonel ve o kumar sahneleri hakkında Shinoda ile keskin aynı fikirde. Onlar kumar 'Biz sadece yazmak',''o yönetmen söyledi. Shinoda, başını salladı onun barışı muhafaza ve olağanüstü kart oyunları çekim için temel olarak roman kullandı. Film, oyunun nasıl oynandığını anlatmak için hiçbir çabayı ama görsel ayrıntılar hakkında akut: krupiye ve dürtme ritim, gizleme çekilmiş ve katlanmış bir bez içinde bahis, yerleştirme, bir kartın ritüel.
Shinoda Muraki, Saeko ve amansız yüzleri ve (daha büyük bir mesafe) Yoh büyük önem verir. Kumar sahneleri oyun hakkında ancak bu üç tarafından değiştirilen olmanın duygusal sinyalleri ile ilgili değildir; Shinoda diğer oyuncular az ilgi var.
Pek sahneleri gündüz gerçekleşecek. Film çoğunlukla kapalı alanlarda veya bazen yağmurlu sokaklarda açık havada vurulur. Açılış Tokyo kurar, ancak Shinoda eski bir görünüm ve çok dar yolları ona Muraki bastırarak gece onun aradığı bir duygu verdi Yokohama, çoğunlukla vurdu. boş sokaklar ve gölgelerin arasında bir kedi-fare ayak kovalamaca özellikle başarılı.
Filmin tonu Takemitsu Toru's uyumsuz skorla seti olmasına rağmen, geç bir iklim öldürme, Henry Purcell operası bir arya tarafından 'Dido ve Aeneas.' atılırsa Bu, hareket yavaş gidiyor beklenmedik vitray pencereler ile ara çekim olduğunu. Ne zaman film gördüğünüzde anlayacaksınız gibi, burada oluyor, Saeko için Muraki tarafından oluşturulan bir orgazm eşdeğerdir.
Film noir onun kusurlarını tarafından tahrip merkezi bir figür hakkında neredeyse her zaman.
Bu rakam genelde, ama bir kod, hatta bir ceza kanunu ile yaşamaya çalışır ahlaki zayıflık çeşit yenildi. noir, size birini öldürdü konum aslında bir başarısız, ama ortamın görevlerinin sadece bir ifadesi ahlaki olmayabilir. Muraki Shinko için, kendisine özen bakım değil, kendini hissetmez için evde eğitim vardır. Ama onu çok inapproachability tarafından, gizemli Saeko hareket, onu tekrar öldürmek için neden ve kendini tuzak bu kararlar onun savunma ve setleri yendi. Filmin sonunda, onun seçenekleri ile onu yapmamışlar ne keşfeder. O kasvetli üzüntü ve boş kaderin bir sona eriyor.
IMDB info
~ 3.35 GB volumes:
Part 1 | Part 2
400 MB volumes:
Pale.Flower.1964.1080p.BluRay.x264-CiNEFiLE, Filesonic
BluRay Rip mkv 96 mins 6,69 GB
Director Masahiro Shinoda Writers Shintarô ishihara, Masaru Baba, Masahiro Shinoda Stars Ryô ikebe, Mariko Kaga, Takashi Fujiki Crime Thriller
At the center of 'Pale Flower' stands a very quiet man, closed within himself, a professional killer. He works for a gang in the Yakuza, the Japanese Mafia, and as the film begins he has returned to Tokyo after serving a prison sentence for murder. He did the prison time as the price to be paid for committing a murder, but although we see his gang boss several times, even in a dentist's chair, there is no effort to make him seem worthy of such loyalty. He is an ordinary older man. Muraki (Ryo Ikebe), the yakuza, seems loyal more to the ideal of loyalty, a version of the samurai code. It is his fate to be a soldier and follow orders, and he is the instrument of that destiny. He thinks his crime was 'stupid,' but he is observing, not complaining.
'Pale Flower' is one of the most haunting noirs I've seen, and something more; in 1964 it was an important work in an emerging Japanese New Wave of independent filmmakers, an exercise in existential cool. It involves a plot, but it is all about attitude. Muraki, elegantly dressed, his hair in a carefully stylized cut, his eyes often shielded by dark glasses, speaking rarely, revealing nothing, guards his emotions as if there may be no more where they came from. He glides through nights and an underworld of high-stakes gambling clubs and hooker bars, but lives in a rude and shabby room as if it is merely a cave for sleeping.
After his first night back in his familiar world, he goes to a clock shop where Shinko (Chisako Hara), his young lover, lives and works. She clings to him abjectly, and they have sex without ceremony. He betrays no affection. He advises her to find a husband and start a family. He returns to the customary life of the gang without ceremony, as if dwelling on the prison term would be unseemly.
He likes to gamble. The movie began with a gambling sequence, there are several more of them, and visually they're as elegantly composed as a scene by Ozu. The director of 'Pale Flower' is Masahiro Shinoda, whose visual choice is widescreen black and white and whose characters move with the grace of Antonioni's at about the same time. That Shinoda worked a an assistant to Ozu may explain some of his precise framing. The gamblers play the Flower Card game involving thick cardboard chips that click when they touch; listen carefully to the sound track by Toru Takemitsu, the masterful composer who, Shinoda says, told him 'record all the sounds and I will use them.' He segues from the clicking of the cards to recorded tap-dancing and then to discordant chords, as if the rhythm of the game gives way to angular interior emotions.
Seated across from Muraki is a beautiful women, very young, who gambles with the same recklessness she uses to meet his eyes. This is Saeko (Mariko Kaga). Like Muraki, she has no small talk and betrays no emotions. She seems equally indifferent if winning or losing. There is a man at the games who does not play. He is Yoh (Takashi Fujiki), said to be a new employee of the boss. He sits against the wall, regarding the room with aggressive objectivity. Shinoda uses a series of shots in which Muraki leans back to regard this man, who returns his gaze as if to say, 'I would kill you or anyone else without a second thought.'
Saeko asks Muraki if he knows of a game with bigger stakes. She seems addicted to excitement. She betrays emotion only twice, when after a high-speed drag race on empty city streets she begins to giggle almost orgasmically, and again when she giggles after they are almost caught in a police raid. She says that 'Yoh,' the malevolent newcomer, seems 'exciting.' Perhaps she finds it exciting, too, that Muraki is a murderer.
Shinoda chose Ryo Ikebe as his star when the actor was at a low ebb, having been fired from a play for freezing onstage. In an interview included with the new Criterion edition of the film, the director recalls Ikebe, depressed, asking, 'Why do you want me? I'm just a ham actor.' But Shinoda had seen him in Ozu's 'Early Spring' (1956) and other films, where he was sleekly handsome, and he says he wanted to feel the quality of a man down on his luck. In this film, Ikebe reminds me of the also handsome Alain Delon in Jean-Pierre Melville's 'Le Samourai' (1967), another film about a detached hit man. Here the performance depend on Ikebe's ability to maintain a Charles Bronson-like impassivity. It is the quality of a man wary of emotion, and the story depends on how he becomes helplessly becomes fascinated by Saeko because she seems even more distant and guarded than he is.
He warns her against drugs. One night she tells him she has shot up. She says a friendly doctor gave her the shot. But Yoh has the skin and the aura of a drug addict. What does Muraki think? He never reveals. But when the boss asks for a volunteer to murder the boss of a rival gang, Muraki says he'll do it. He doesn't have to. The boss has already given him an exemption because he's just finished one prison term. If you meditate on why Muraki volunteers, I think you will close in on his motivation, and find the theme
In his interview, Shinoda shows himself familiar with avant garde art. He was chafing at working within the studio system, and even though 'Pale Flower' was produced by the major studio Shochiku he considers it an independent film, and so, apparently, did the studio. 'After the screening, the writer said it wasn't the film he had written,' he recalls, 'and that was the excuse the studio needed.' At a loss for how to deal with it, Shochiku shelved it for months, although when it was finally released it was a great success, no doubt because it captured the sense of both film noir and the emerging European art films.
The writer, Masaru Baba, began with a novel by Shintaro Ishihara. His approach was apparently conventional, and he disagreed sharply with Shinoda about the gambling scenes. 'We just write 'they gamble,'' he told the director. Shinoda nodded, kept his peace, and used the novel as a basis for shooting the extraordinary card games. The film makes no effort to explain how the game is played, but is visually acute about the details: The goading rhythm of the croupier, the ritual of a card withdrawn from concealment and folded within a cloth, the placing of bets. Shinoda gives great attention to the implacable faces of Muraki, Saeko and (at a greater distance) Yoh. The gambling scenes are not about the game but about the emotional signals being exchanged by these three; Shinoda has little interest in the other players.
Not many scenes take place in daytime. The film is shot mostly indoors, or outdoors on sometimes rainy streets. The opening establishes Tokyo, but Shinoda shot mostly in Yokohama, where an older look and many narrow lanes gave him a feeling he was looking for, of the night pressing down on Muraki. One cat-and-mouse foot chase through empty streets and shadows is particularly well done.
Although the tone of the film is set by Takemitsu Toru's discordant score, a late climactic killing is scored by an aria from Henry Purcell's opera, 'Dido and Aeneas.' It goes to slow motion, and is intercut with unexpected stained-glass windows. What is happening here, as you will understand when you see the film, is the equivalent of an orgasm created by Muraki for Saeko.
Film noir is almost always about a central figure who is destroyed by his flaws. This figure often tries to live by a code, even a criminal code, but is defeated by some kind of moral weakness. In noir the fact that you're killed someone may not be a moral failing, but simply an expression of the duties of your milieu. Muraki has schooled himself to not feel, and to not care for Shinko, who cares for him. But by her very inapproachability, the mysterious Saeko defeats his defenses and sets in motion those decisions that cause him to kill again, and trap himself. At the end of the film, he discovers what his choices have left him with. It is an ending of bleak sadness and empty destiny.
Roger Ebert May 16, 2011
'Pale Çiçek' merkezinde çok sessiz bir adam duruyor, kendi içinde bir profesyonel katil kapalı. O, Yakuza, Japon mafya içinde bir çete için çalışan ve film cinayet için bir hapis cezasını çektikten sonra Tokyo'ya geri döndü başlar. fiyat, ama bir cinayet işlemekten ödenecek biz birkaç kez çetesi patronu görmek rağmen, bir dişçi koltuğuna bile O hapishane zaman yaptım, ona böyle sadakat layık kılabilmek için hiçbir çaba yoktur. O eski bir sıradan adam. Muraki (Ryo Ikebe), yakuza, sadık sadakat ideal, samuray kod bir sürümü daha görünüyor. Bir asker olmak ve sipariş takip onun kaderi olduğunu ve o kader araçtır. O, aptal onun suç olduğunu düşünüyor ama şikayetçi değil, gözlemlemek.
'Pale Çiçek' Gördüğüm en unutulmaz noirs biri olan ve bir şey değildir; 1964 yılında bağımsız sinemacılar yükselen Japon Yeni Dalga, varoluşsal serin bir egzersiz önemli bir işti. Bu bir komplo gerektirir, ancak tüm ilgili tutumdur. Muraki, zarif bir dikkatle stilize kesim saçları, gözleri sık sık, nadiren konuşan bir şey açıklamadan, sanki hiçbir nereden geldi daha fazla da olabilir duygularını korumaları, koyu renk gözlük tarafından korunan, giyinmiş. O gecelerde kayarak bir kaba ve perişan odasında yüksek bahisli kumar kulüpleri ve barlar fahişe, ama hayatımızın bir yeraltı sanki sadece uyumak için bir mağaradır.
geri onun tanıdık dünyada ilk geceden sonra, bir saat alışveriş yapmak için nereye gittiğini Shinko (Chisako Hara), onun genç sevgilisi yaşıyor ve çalışıyor. O adice ona tutunur ve onlar tören olmadan seks var. Hiç sevgi ihanet. O bir koca bulmak ve bir aile kurmak onu önerir. hapis üzerinde konut yakışıksız olurdu sanki O, tören olmadan çetenin geleneksel yaşama döner.
O kumar seviyor. Film bir kumar dizisi ile başladı ve birkaç tanesi daha var görsel onlar gibi zarif Ozu tarafından bir sahne olarak oluşan konum.
'Pale Çiçek' görsel seçimdir geniş ekran siyah beyaz olan ve karakterler aynı zamanlarda Antonioni'nin lütfu ile hareket Masahiro Shinoda, bir yönetmeni. Bu Shinoda onun hassas çerçeveleme bazı açıklayabilir Ozu bir asistanlık yaptı. Kumarbazlar tıklattığınız onlar dokunmatik kalın karton fiş içeren Çiçekli Kart oyunu;. Bütün sesleri kaydetmek ve onları kullanacağız 'Toru Takemitsu, Shinoda diyor usta besteci tarafından ses parçayı dikkatle dinlemek söyledim Oyunun ritmini açısal iç duygulara yol verir sanki O, kaydedilen musluk-dans etmek kartları tıklatıp uyumsuz akorları kadar segues.
Muraki onun gözlerini karşılamak için kullandığı aynı pervasızlık ile gambles bir güzel kadın, çok genç olduğunu karşısında Seated. Bu (Mariko Kaga) Saeko olduğunu. Muraki gibi o da hiç az konuşmak ve hiçbir duygu ele veriyor. kazanma ya da kaybetme o aynı derecede ilgisiz görünüyor. çalmıyor oyun bir adam var. O Yoh (Takashi Fujiki) ise, patron yeni bir işçi olduğu söyleniyor. O agresif nesnellik ile ilgili oda, duvara oturur.
Shinoda 'Ben ikinci bir düşünce olmadan başka ya da kimseyi öldürmek isterdim.', Hangi Muraki onun söylemek sanki bakışları döner bu adam konusunda geri eğilir bir dizi çekimden kullanır
o büyük kazık bir oyun bilen varsa Saeko Muraki sorar. O heyecan bağımlısı gibi görünüyor. O, sadece iki kez duygunun ihanet ettiğinde o, neredeyse orgasmically kıkırdamaya başlıyor neredeyse bir polis baskınında yakalanan sonra o kıkırdıyor yine boş şehir sokaklarında yüksek hızlı drag yarış sonra. O Yoh, 'kötü niyetli yeni gelen, gibi görünüyor söylüyor' heyecan verici. ' Belki o Muraki bir katil olduğunu, heyecan verici, çok bulur.
aktör sahnede dondurma için bir oyun ateş edilerek, çok kötü durumda iken Shinoda onun yıldızı olarak Ryo Ikebe seçti. bir röportajda filmin yeni Criterion sürümü ile birlikte olarak, yönetmen Ikebe hatırlıyor, neden beni istiyorsun ', soran, depresif? Ben sadece bir acemi aktör değilim. ' Ama Shinoda Ozu's 'Early Spring' (1956) ve o sleekly yakışıklıydı diğer sinema, onu görmüştü ve kendisine şans çökmüş bir adamın kaliteli hissetmek istediğini söyledi.
Bu filmde, Ikebe Jean-Pierre Melville'in "Le Samourai '(1967), bir müstakil kiralık katil hakkında başka bir filmde de yakışıklı Alain Delon hatırlatıyor. Burada performans Charles Bronson gibi vurdumduymazlık korumak için Ikebe yeteneği bağlıdır. Bu, bir insanın duygu dikkatli kalitesidir hikaye, kendisine daha uzak ve ondan daha korunaklı görünüyor çünkü Saeko hayran olur çaresizce olur bağlıdır.
O ilaçlara karşı onu uyardı. Bir gece o kadar vurdu olduğunu söyler. O bir dost doktor ona atış verdi diyor. Ama Yoh cilt ve bir uyuşturucu bağımlısı olan bir alana sahiptir. Muraki ne düşünüyor? O asla ortaya koymaktadır. Ama patron bir rakip çetenin patronu cinayet için bir gönüllü için sorduğunda, Muraki o yapacağım diyor. O zorunda değildir. O sadece bir hapis bitmiş çünkü patron zaten ona bir muafiyet vermiştir. Neden Muraki gönüllü üzerinde meditasyon, ben, sen onun motivasyon üzerinde yakın olacağını düşünüyorum ve tema bulabilirsiniz
Onun röportajda, Shinoda kendini avant garde sanat aşina gösterir.
O, stüdyo sistemi içinde çalışan az sürtünme olmasına rağmen 'Pale Çiçek' Shochiku o bir bağımsız film gördüğü büyük stüdyosu, ve böylece, görünüşe göre, yaptığı stüdyo tarafından üretildi. 'Gösteriminin ardından, yazar onun yazdığı film değildi "dedi," o ve bu bahane ihtiyaç stüdyo idi.' Hatırlıyor Bu büyük bir başarıydı sonunda piyasaya çıktığında rağmen her iki film noir ve gelişmekte olan Avrupa sanat filmlerinin duygusu esir çünkü nasıl başa çıkılacağı için bir kayıp olarak, Shochiku, ay şüphesiz rafa.
Yazar, Masaru Baba, Shintaro Ishihara bir roman ile başladı. Onun yaklaşımı görünüşte konvansiyonel ve o kumar sahneleri hakkında Shinoda ile keskin aynı fikirde. Onlar kumar 'Biz sadece yazmak',''o yönetmen söyledi. Shinoda, başını salladı onun barışı muhafaza ve olağanüstü kart oyunları çekim için temel olarak roman kullandı. Film, oyunun nasıl oynandığını anlatmak için hiçbir çabayı ama görsel ayrıntılar hakkında akut: krupiye ve dürtme ritim, gizleme çekilmiş ve katlanmış bir bez içinde bahis, yerleştirme, bir kartın ritüel.
Shinoda Muraki, Saeko ve amansız yüzleri ve (daha büyük bir mesafe) Yoh büyük önem verir. Kumar sahneleri oyun hakkında ancak bu üç tarafından değiştirilen olmanın duygusal sinyalleri ile ilgili değildir; Shinoda diğer oyuncular az ilgi var.
Pek sahneleri gündüz gerçekleşecek. Film çoğunlukla kapalı alanlarda veya bazen yağmurlu sokaklarda açık havada vurulur. Açılış Tokyo kurar, ancak Shinoda eski bir görünüm ve çok dar yolları ona Muraki bastırarak gece onun aradığı bir duygu verdi Yokohama, çoğunlukla vurdu. boş sokaklar ve gölgelerin arasında bir kedi-fare ayak kovalamaca özellikle başarılı.
Filmin tonu Takemitsu Toru's uyumsuz skorla seti olmasına rağmen, geç bir iklim öldürme, Henry Purcell operası bir arya tarafından 'Dido ve Aeneas.' atılırsa Bu, hareket yavaş gidiyor beklenmedik vitray pencereler ile ara çekim olduğunu. Ne zaman film gördüğünüzde anlayacaksınız gibi, burada oluyor, Saeko için Muraki tarafından oluşturulan bir orgazm eşdeğerdir.
Film noir onun kusurlarını tarafından tahrip merkezi bir figür hakkında neredeyse her zaman.
Bu rakam genelde, ama bir kod, hatta bir ceza kanunu ile yaşamaya çalışır ahlaki zayıflık çeşit yenildi. noir, size birini öldürdü konum aslında bir başarısız, ama ortamın görevlerinin sadece bir ifadesi ahlaki olmayabilir. Muraki Shinko için, kendisine özen bakım değil, kendini hissetmez için evde eğitim vardır. Ama onu çok inapproachability tarafından, gizemli Saeko hareket, onu tekrar öldürmek için neden ve kendini tuzak bu kararlar onun savunma ve setleri yendi. Filmin sonunda, onun seçenekleri ile onu yapmamışlar ne keşfeder. O kasvetli üzüntü ve boş kaderin bir sona eriyor.
IMDB info
~ 3.35 GB volumes:
Part 1 | Part 2
400 MB volumes:
Pale.Flower.1964.1080p.BluRay.x264-CiNEFiLE, Filesonic
