Cary Wolfe, "What Is Posthumanism? Univ Of Minn.sota Press 2009 400 pages
What does it mean to think beyond humanism? Is it possible to craft a mode of philosophy, ethics, and interpretation that rejects the classic humanist divisions of self and other, mind and body, society and nature, human and animal, organic and technological? Can a new kind of humanities-posthumanities-respond to the redefinition of humanity's place in the world by both the technological and the biological or "green" continuum in which the "human" is but one life form among many?
Exploring how both critical thought along with cultural practice have reacted to this radical repositioning, Cary Wolfe-one of the founding figures in the field of animal studies and posthumanist theory-ranges across bioethics, cognitive science, animal ethics, gender, and disability to develop a theoretical and philosophical approach responsive to our changing understanding of ourselves and our world. Then, in performing posthumanist readings of such diverse works as Temple Grandin's writings, Wallace Stevens's poetry, Lars von Trier's Dancer in the Dark, the architecture of Diller+Scofidio, and David Byrne and Brian Eno's My Life in the Bush of Ghosts, he shows how this philosophical sensibility can transform art and culture.
For Wolfe, a vibrant, rigorous posthumanism is vital for addressing questions of ethics and justice, language and trans-species communication, social systems and their inclusions and exclusions, and the intellectual aspirations of interdisciplinarity. In What Is Posthumanism? he carefully distinguishes posthumanism from transhumanism (the biotechnological enhancement of human beings) and narrow definitions of the posthuman as the hoped-for transcendence of materiality. In doing so, Wolfe reveals that it is humanism, not the human in all its embodied and prosthetic complexity, that is left behind in posthumanist thought.
Ne hümanizm ötesinde düşünmek demek? Bu felsefe, etik bir modu ve yorumu kendine ve diğer, zihin ve beden, toplum ve doğa, insan ve hayvan, organik ve teknolojik klasik hümanist bölünmeler reddeder zanaat mümkün mü? -Posthumanities-her ikisi de ve hangi "insan" bir yaşam formu birçok arasında ama ya biyolojik "yeşil" Sürekli teknolojik tarafından dünyadaki insanlığın yeri yeniden tanımlanmasına tepki beşeri yeni bir tür miyim?
kültürel uygulama ile birlikte hem eleştirel düşünce bu radikal yeniden konumlandırılması için tepki gösterdi nasıl keşfetmek, Cary Wolfe biyoetik genelinde hayvan çalışmaları ve posthumanist teori-aralıkları, bilişsel bilim, hayvan etik, cinsiyet ve engellilik alanında kurucu figürlerin bir arada geliştirmek kendimizi, değişen anlayış ve dünyamızı duyarlı bir teorik ve felsefi yaklaşım. Daha sonra, Temple Grandin yazıları gibi çeşitli eserlerin posthumanist okumalar yerine getirirken, Wallace Stevens şiiri, Dark Lars von Trier'in Dancer, Ghosts of Bush Diller + Scofidio ve David Byrne ve Brian Eno's My Life mimarisi, o gösterir Bu felsefi duyarlılık sanat ve kültür dönüşümü nasıl.
Wolfe, bir canlı, sıkı posthumanism etik ve adalet, dil ve trans-tür iletişim, sosyal sistemleri ve kapanım ve istisnalar sorular ve disiplinler arası entelektüel özlemleri adresleme için hayati önem taşımaktadır. Hangi Posthumanism mı? diye dikkatle transhumanism dan posthumanism (insan biyoteknolojik geliştirme) olarak insan sonrası dar tanımları ayıran ümit önemlilik aşma. Bunu yaparken, Wolfe o, bütün somutlaşan ve protez karmaşıklığı içinde, o posthumanist düşünce geride bıraktığı insan hümanizm olmadığını ortaya koymaktadır.
Download
